SESJA 1. Ks. dr Stanisław Radoń (psychoterapeuta) [SALA 218, II PIĘTRO]
Kliniczny model medytacji a tradycje kontemplatywne: teoria, praktyka, pomiar

SESJA 2. Dr Danuta Pietraszewska (Uniwersytet Ignatianum w Krakowie) [SALA 216, II PIĘTRO]
Muzyka ze źródła

SESJA 3. Ewa Tyszewska, Tomasz Gubała (Krakowski Instytut Logoterapii, Fundacja Archezja) [SALA 217, II PIĘTRO]
Terapeutyczne oddziaływanie natury

SESJA 4. Angelika Głowacka (Centrum Terapii Interdyscyplinarnej Szpitala im. dr. J. Babińskiego w Krakowie) [SALA 104, I PIĘTRO]
Oczami natury

SESJA 5. Prof. Ewa Gurba, Anna Ochał-Zalewska (Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie) [SALA 107, II PIĘTRO]
Wspomaganie młodzieży w rozwiązywaniu codziennych problemów

SESJA 6. Dr. hab. Piotr Duchliński, prof. UIK; dr Sylwia Przewoźnik (Uniwersytet Ignatianum w Krakowie) [SALA 214, II PIĘTRO]
Jak reagować na kryzys suicydalny?

FOCUS: RAMOWY ZAKRES TEMATYCZNY SESJI WARSZTATOWYCH

1. KLINICZNY MODEL MEDYTACJI A TRADYCJE KONTEMPLATYWNE: TEORIA, PRAKTYKA, POMIAR

Tematyka warsztatów:
Zapraszamy do zapoznania się z modelem „mindfulness” (w kontekście głównych kontemplatywnych tradycji medytacyjnych), a następnie do podjęcia próby praktyki medytacyjnej, stosowanej w pracy klinicznej (techniki prowadzone, bezwysiłkowe przebywanie w środowisku bogatym w przyrodę, średnio wysiłkowe skupianie uwagi, nieintencjonalne otwarte monitorowanie, elastyczne stosowanie technik skupienia uwagi i otwartego monitorowania). Elementem dodatkowym będzie możliwość zapoznania się z techniką pomiaru postępów w medytacji przy pomocy komercyjnych elektroencefalografów (Muse Headband, BrainBit Flex).

2. MUZYKA ZE ŹRÓDŁA

Tematyka warsztatów:
Zapraszamy do zatrzymania się i spotkania w muzyczności „ja” – do wsłuchania się w siebie. Okazuje się być to zadaniem niełatwym (szum informacyjny, zakłócenia audiosfery), a zarazem zaskakującym w swej prostocie właśnie dzięki muzyce. Jako nośnik emocji muzyka może się stać kanałem autokomunikacji oraz łącznikiem w relacjach społecznych. Jej uniwersalny język umożliwia ponadto przekazy niewerbalne, a elementy tego języka, jak choćby: rytm, brzmienie, dynamika, ruch, są również cechami komunikatywnymi natury. Muzyka i natura tworzą zatem terapeutyczną synergię, na której podczas warsztatów skupiona będzie uwaga. Wykorzystanie technik muzykoterapii aktywnej oraz receptywnej służyć może refleksji nad własnym „ja”, zarówno w wymiarze intra- jak i interpersonalnym. Zróżnicowanie i wzbogacenie form pracy warsztatowej o sztuki pokrewne (teatr, taniec, sztuki plastyczne) może stanowić inspirację do zastosowania różnych form muzykoterapii w praktyce. 

3. TERAPEUTYCZNE ODDZIAŁYWANIE NATURY

Tematyka warsztatów:
Zapraszamy do refleksji i dyskusji różnych aspektów oddziaływania środowiska naturalnego na czlowieka w ujęciu zarówno fizycznym, zmysłowym, jak i psychiczno-duchowym, ze szczególnym uwzględnieniem celu i sensu życia. Formułowane wnioski mogą stanowić inspirację do konstruowania lub wzbogacania zajęć , dedykowanych osobom z różnego rodzaju deficytami na bazie potencjału przyrodniczego.

4. OCZAMI NATURY

Tematyka warsztatów:
Zapraszamy do zapoznania się z różnymi formami terapii zajęciowej, stosowanej w pracy z pacjentami psychiatrycznymi. Tematem wiodącym zajęć będzie wykorzystanie motywów natury w procesie tworzenia rękodzieła. Idea warsztatów nawiązuje do wystawy, proponującej spojrzenie na świat „Oczami natury”, poprzez artystyczne dzieła pacjentów Szpitala Klinicznego im. dr. J. Babińskiego w Krakowie. Ekspozycja dostępna jest na terenie szpitala.

5. WSPOMAGANIE MŁODZIEŻY W ROZWIĄZYWANIU CODZIENNYCH PROBLEMÓW

Tematyka warsztatów:
Zapraszamy do zapoznania się z wybranymi metodami wspomagania młodzieży w rozwiązywaniu niektórych problemów społecznych. Propozycja warsztatowa bazuje na stymulacji operacji poznawczych adolescentów, prowadząc do relatywistycznego, dialektycznego i zintegrowanego rozumowania, a w konsekwencji do skutecznego radzenia sobie z różnymi życiowymi dylematami.

„My logicy wmówiliśmy ludzkości, że logika jest niesłychanie pożyteczna i dlatego dzieci męczono sylogizmami... Jestem zdania, że powinno się napisać logikę praktyczną, której ludzie rzeczywiście używają. Logika naukowa nie jest potrzebna do potocznego rozumowania, nie tylko w życiu, nawet w matematyce” (J.M. Bocheński, Między logiką a wiarą, 1988).

Dlaczego warto zgłębić tematykę dotyczącą bezpośrednio młodzieży, a nawet "młodych dorosłych"? Współcześnie obserwuje się nasilenie procesów akceleracyjnych w rozwoju biologicznym nastolatków, czemu często towarzyszy podejmowanie przez nich ról i zachowań, takich jak wchodzenie w intymne relacje, czy angażowanie się w różne zachowania ryzykowne, które jeszcze do niedawna zarezerwowane były głównie dla osób wchodzących w dorosłość lub dorosłych. Często wynikają z tego trudne sytuacje, z którymi z uwagi na poziom kompetencji umysłowych, nastolatek nie potrafi sobie poradzić (Meeus i in., 2007).

Myślenie formalno-operacyjne rozwijane w okresie adolescencji z jednej strony pełni funkcje adaptacyjne, bo pozwala młodemu człowiekowi konstruować różne modele rzeczywistości i możliwe drogi własnego życia, a z drugiej myślenie to może utrudniać „wchodzenie” młodego człowieka w świat dorosłych. W zakresie rozwiązywania problemów natury społecznej większe możliwości w porównaniu z charakterystykami myślenia formalno- operacyjnego wynikają z takich cech myślenia, jak relatywizm (Sinnott, 1984), dialektyczność (Basseches, 2005), systemowość, a także integracyjny jego charakter (Labouvie-Vief, 1982).

Rozumowanie oparte na tych operacjach pozwala spojrzeć na problem z wielu perspektyw i koordynować różne, nawet wzajemnie sprzeczne jego rozwiązania i konstruować całościowy obraz rzeczywistości oraz uwrażliwia na zmianę jako główną cechę tej rzeczywistości. Zatem otwiera ono możliwości bardziej efektywnego, w porównaniu z operacjami formalnymi, radzenia sobie z problemami natury społecznej. Tymczasem w trakcie edukacji szkolnej młodzież ćwiczy i rozwija głównie myślenie formalno-operacyjne.

Mając na względzie użyteczność myślenia postformalnego w rozwiązywaniu społecznych i pragmatycznych problemów opracowano model działań interwencyjnych, których celem jest stymulacja rozwoju postformalnych cech myślenia u młodzieży.

6. JAK REAGOWAĆ NA KRYZYS SUICYDALNY?

Tematyka warsztatów:
Zapraszamy do dyskusji uwarunkowań kulturowych i społecznych dotyczących problematyki samobójstw, do identyfikacji stereotypów, zniekształceń i uprzedzeń, na gruncie proponowanym przez suicydologię. Przeanalizowane zostaną wybrane mechanizmy, które sprawiają, że o samobójstwie nie potrafimy rozmawiać. Celem warsztatów jest również zwrócenie uwagi na zjawisko kryzysu suicydalnego, poprzez identyfikację czynników ryzyka, które mogą prowadzić do myśli samobójczych, a nawet do decyzji o targnięciu się na własne życie.

---